جنبش ملی بلوچستان (بی‌ان‌ام) به مناسبت سالروز آزمایش‌های هسته‌ای پاکستان در ۲۸ می ۱۹۹۸ در بلوچستان، در شهر گوتینگن آلمان راهپیمایی برگزار کرد و از طریق تئاتر خیابانی با عنوان «وقتی کوه‌ها گریستند» پیامدها و آسیب‌های این آزمایش‌ها را برجسته ساخت.
سخنرانان در این گردهمایی گفتند که آزمایش‌های هسته‌ای پاکستان نه برای دفاع، بلکه اقدامی خشونت‌بار علیه ملتی تحت ستم بودند. به‌دلیل این آزمایش‌ها، مردم چاغی با تشعشعات، بیماری‌ها و آوارگی مواجه شدند. در آن روز، بدون اجازه مردم بلوچستان، منطقه‌ای حاصل‌خیز از چاغی به زباله‌دانی هسته‌ای تبدیل شد.
آن‌ها افزودند که تا امروز، مردم چاغی در هوای آلوده به سموم تنفس می‌کنند و آب آلوده می‌نوشند. چاغی اکنون به کانون بیماری‌هایی تبدیل شده که باعث سرطان و اختلالات ژنتیکی می‌شود. پاکستان ادعا می‌کند که چاغی منطقه‌ای بیابانی و غیرمسکونی‌ست، در حالی که ۲۶۹ هزار نفر در آن زندگی می‌کنند — آن‌ها خانه، مزرعه و رؤیا دارند. این انفجارهای هسته‌ای فقط کوه‌ها را نشکافتند، بلکه زندگی‌ها را درهم کوبیدند.
سخنرانان تأکید کردند که ۲۸ می، روز سیاه است. روزی که پاکستان زندگی‌های بلوچ‌ها را بی‌ارزش دانست و بمب‌ها را در وجود ما دفن کرد — و در همان حال جشن گرفت، در حالی که ملت ما در سکوت رنج می‌کشید.
در تظاهرات بی‌ان‌ام در آلمان مطرح شد که پاکستان این آزمایش‌ها را در منطقه‌ای انجام داد که پیش از آن نیز با فقر و سرکوب روبرو بود. نه تدابیر ایمنی اتخاذ شد، نه تخلیه‌ای صورت گرفت، و نه حتی ابراز تأسفی. امروز نیز مردم چاغی با این میراث رادیواکتیو دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.
آن‌ها از جامعه جهانی خواستند که در مورد بی‌احتیاطی مجرمانه‌ی پاکستان در زمان انجام این آزمایش‌ها و پیامدهای رادیواکتیو و آلودگی زیست‌محیطی آن تحقیق کند و اقدامات مؤثری علیه تسلیحات هسته‌ای پاکستان صورت دهد.
از جمله سخنرانان می‌توان به شرحسن بلوچ، رئیس بخش آلمان بی‌ان‌ام، صفیه بلوچ، نایب‌رئیس، شلی بلوچ، دبیر مشترک، و اعضای بی‌ان‌ام شامل آصف بلوچ، فیصل خالد، اکبر بلوچ و شلی ذاکر اشاره کرد.
