ژنو: رئیس جنبش ملی بلوچ (بی این ایم) دکتر نسیم بلوچ در جلسه‌ای که در باشگاه مطبوعاتی ژنو با جنبش تحفظ پشتون (پی تی ایم) برگزار شد، بر اتحاد ملت‌های مظلوم تأکید کرد. ایشان از رهبری پشتون خواست تا اقدامات قاطعانه‌ای اتخاذ کنند و افزود که زمان انتظار به پایان رسیده است و اکنون زمان آزادی است. برادران پشتون، دیگر منتظر نمانید. اعلام کنید که برای آزادی خود مبارزه می‌کنید. دست در دست برادران بلوچ و سندی خود بگذارید، زیرا ما در جنگی جداگانه نیستیم، بلکه علیه یک ظلم مشترک می‌جنگیم.
ایشان با اشاره به سرکوب سازمان‌یافته مردم پشتون و سندی اظهار داشت که تا کی از دولتی که ما را دشمن خود می‌داند، خواهش خواهیم کرد؟ تا کی باید بخشی از سیستمی باشیم که برای خرد کردن ما ساخته شده است؟
ایشان با اشاره به ترس پاکستان از قدرت مشترک ملت‌های مظلوم گفت که آنان می‌خواهند ما تقسیم‌شده باشیم زیرا اگر متحد شویم، نظام ظلم آنان فرو خواهد ریخت. آنها از روزی می‌ترسند که بلوچ و پشتون به قدم‌های یکدیگر همراه شوند. آنها از روزی می‌ترسند که سندی‌ها و هزاره‌ها با ما برای عدالت فریاد بزنند. آنها از روزی می‌ترسند که ما برای به دست آوردن آزادی خود، خواستار حقوق‌مان شویم. اگر ما تقسیم‌شده بمانیم، در بند خواهیم بود، اما اگر متحد شویم، هیچ قدرتی نمی‌تواند ما را متوقف کند.
دکتر نسیم بلوچ درباره خیانت‌های تاریخی پاکستان گفت که پاکستان هیچ‌گاه به بلوچ، پشتون یا سندی‌ها اعتماد نکرده و نخواهد کرد. ما همه راه‌ها را امتحان کرده‌ایم — انتخابات، مجالس، دادگاه‌ها — اما هر بار جز خیانت، گلوله و خونریزی چیزی به دست نیاوردیم.
رئیس بی این ایم مسئول سیاست‌های نسل‌کشی علیه ملت‌های مظلوم را دولت پاکستان دانسته و گفت که پاکستان علیه همه ما یک روش مشترک به کار گرفته است — قتل، آدم‌ربایی، ساکت کردن، تقسیم کردن. اما امروز، در ژنو، ما ایستاده‌ایم و پیامی می‌دهیم که طرح آنها شکست خورده است.
در ابراز همبستگی با قربانیان ظلم دولتی، ایشان افزودند که امروز من به عنوان یک فرد صحبت نمی‌کنم، بلکه به عنوان صدای هر مادر بلوچ که در جستجوی پسر گم‌شده‌اش است، به عنوان صدای هر پدر پشتون که در سوگ فرزند کشته‌شده‌اش است و به عنوان صدای هر خانواده سندی که منتظر بازگشت عزیزانشان است، من صدای مقاومت هستم.
ایشان با اشاره به غارت منابع بلوچستان گفتند که بلوچستان تنها تحت اشغال نظامی قرار ندارد، بلکه تحت استثمار اقتصادی نیز هست. طلا، مس، گاز و دیگر منابع ما در حال دزدی هستند، در حالی که ملت ما در فقر، گرسنگی و بیماری غوطه‌ور است. دولت بلوچستان را به عنوان یک دارایی استعماری می‌بیند، زمینی که باید غارت شود اما ساکنان آن هیچ‌گاه به آنها احترام گذاشته نمی‌شود.
ایشان با انتقاد از نقش جامعه بین‌المللی افزودند که جامعه جهانی از حقوق بشر سخن می‌گوید اما میلیاردها دلار کمک نظامی به پاکستان ارسال می‌کند — به ارتشی که این منابع را برای کشتن کودکان بلوچ و پشتون استفاده می‌کند. هیچ‌گاه کسی پاکستان را در مورد نسل‌کشی بنگالی‌ها در سال 1971 مسئول ندانست و امروز نیز آنها نسل‌کشی جاری در بلوچستان، خیبرپختونخوا و سند را نادیده می‌گیرند. ما هیچ امتیازی نمی‌خواهیم — ما به برابری نیاز داریم. ما هیچ لطفی نمی‌خواهیم — ما به حقوق خود نیاز داریم. ما نمی‌خواهیم بر دیگران حکومت کنیم — ما می‌خواهیم بر خود حکمرانی کنیم.
