روز جهانی حقوق بشر و بلوچ‌ها

بلوچستان اشغالی — سرزمینی بدون حاکمیت قانون

بلوچستان سرزمینی اشغال‌شده است که حاکمیت آن در ۲۷ مارس ۱۹۴۸ تصرف شد. از آن زمان، دولت پنجابی—که با عنوان «جمهوری به‌اصطلاح اسلامی پاکستان» شناخته می‌شود—ملت بلوچ را از تمامی حقوق مدنی و سیاسی محروم کرده است. امروز در بلوچستان هیچ نظام حقوقی یا قانون اساسیِ واقعی وجود ندارد.

ارتش پنجابیِ غیرمحلی (ارتش به‌اصطلاح پاکستان) با کمک همکاران جنایتکار محلی، یک ادارهٔ عروسکی و صوری را در بلوچستان مستقر کرده است. این «دولت» فقط نامی توخالی است؛ تمام اختیارات واقعی—از جمله کنترل منابع و تصمیم‌گیری‌های کلان—مستقیماً در دست فرمانده سپاه بلوچستان است. سیاست‌هایی که ارتش پنجابی اجرا می‌کند، بازتابی از شیوه‌های استعماری است که بریتانیا زمانی در سرزمین‌های اشغالی به کار می‌برد.

ناپدیدسازی‌های اجباری — سیاستی سیستماتیک برای نسل‌کشی

امروز، سیاست ناپدیدسازی اجباری ارتش—عملیات سری موسوم به «سکوت»—به تروریسم دولتیِ بی‌مهار تبدیل شده است. هیچ‌کس در امان نیست. بلوچ‌های تحصیل‌کرده، به‌ویژه استادان و دانشجویان، به اهداف اصلی تبدیل شده‌اند. در بلوچستان دلبستگی به فرهنگ، زبان یا هویت ملی بلوچ، از سوی دولت یک «موضع ضدپاکستانی» تلقی می‌شود که مجازات آن ناپدیدسازی اجباری یا قتل فراقضایی است.

رخدادهای اخیر ناپدیدسازی اجباری زنان

۲۹ مه ۲۰۲۵: ماہ جبین دختر غلام مصطفی بلوچ، ۲۴ ساله، از بسیمه (واشک)، پس از بازداشت از بیمارستان ملکی شال، به‌زور ناپدید شد.

۲۲ نوامبر ۲۰۲۵: نسرینہ بلوچ، دختر دلاور بلوچ، تنها ۱۵ ساله، توسط ارتش پاکستان از حب ربوده شد.

دسامبر ۲۰۲۵: فرزانه، دختر محمد بخش زهری، توسط ادارهٔ به‌اصطلاح مبارزه با تروریسم (CTD) از شهر خضدار بازداشت و ناپدید شد.

این موارد تنها بخش کوچکی از بحران حقوق بشری در بلوچستان را نشان می‌دهند. هزاران نفر همچنان ناپدید هستند. هر روز افراد بیشتری بدون هیچ روند قانونی یا نظارت قضایی توسط ارتش پاکستان ربوده و به سلول‌های شکنجه منتقل می‌شوند. قتل‌های فراقضایی به امری عادی تبدیل شده است.

درخواست ما

ما از سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر می‌خواهیم که علیه جنایات دولت پاکستان اقدام جدی و عملی انجام دهند و آن را در برابر نهادهای جهانی پاسخگو کنند.

جنبش ملی بلوچ (بی ان ام)