به مناسبت ۱۱ اوت، روز تجدید پیمان (روز آزادی بلوچستان از بریتانیا)، جنبش ملی بلوچ (بیانام) در مقابل شماره ۱۰ خیابان داونینگ لندن تظاهرات اعتراضی و راهپیمایی در حمایت از حق آزادیخواهی مردم بلوچ برگزار کرد.
معترضان خطاب به حکومت بریتانیا اعلام کردند که اگر بریتانیا حامی دموکراسی است، حمایت از مبارزه ما مسئولیت تاریخی آن است. اگر دولت بریتانیا واقعا حامی آزادی است، باید مبارزه ملت بلوچ را به رسمیت بشناسد و علیه مفقودیهای اجباری موضعگیری کند.
سخنرانان در اظهارات خود گفتند که در ۱۱ اوت ۱۹۴۷، با خروج بریتانیا از منطقه، بلوچستان اعلام استقلال کرد. اگرچه این آزادی موقتی بود اما در این مدت، ملت بلوچ بر اساس خودمختاری، دموکراسی، زبان، فرهنگ و سنتهای خود زندگی آزاد داشت. در مارس ۱۹۴۸، پاکستان برخلاف خواست ملت بلوچ، با حمله نظامی بلوچستان را به تصرف خود درآورد.
آنها افزودند که پس از تصرف پاکستان، هزاران بلوچ به طور اجباری مفقود شدهاند، بسیاری تحت خشونت قرار گرفتهاند، و دولت از فشار و سرکوب برای ساکت کردن دانشجویان، روشنفکران، نویسندگان و فعالان سیاسی بلوچ استفاده کرده است — افرادی که تنها جرمشان درخواست حقوق مشروع و آزادی ملی خود است.
سخنرانان همچنین گفتند که در سال ۱۹۴۷، در پایتخت بلوچستان، قلات، «خان بلوچ» به نمایندگی از دولت بلوچستان و ملت بلوچ، استقلال را اعلام کرد و قبل از تهاجم نظامی پاکستان، جهان ما را به عنوان یک ملت آزاد به رسمیت شناخت. از آن زمان تاکنون، سرزمین ما با تصرف، غارت منابع،مفقودی اجباری مردم، قتل و ویرانی و نابودی فرهنگ روبهرو بوده است.
آنها تأکید کردند که پیام ما به جهان این است که آزادی بلوچستان یک رؤیا نیست، بلکه حق تاریخی است. ما خواستار تحقیقات جهانی درباره جنایات پاکستان در بلوچستان، قطع کمکهای نظامی به پاکستان و به رسمیت شناختن حق خودمختاری خود هستیم.